Hij kreeg de diagnose lymfeklierkanker, Primair mediastinaal grootcellig B-cellymfoom. Wat betekent dat het grootste gedeelte van de tumor in de borstholte zit. Bij Ivo was dat een vuistgroot. Dat was deels ingegroeid in zijn hartzakje en met uitzaaiingen richting de lever en galwegen. Uiteindelijk heeft die uitzaaiing ervoor gezorgd dat het ontdekt is. Ivo was al lange tijd ziek, tijdens het sporten snel buitenadem, mindere conditie en hij had een raar gevoel van flauwvallen of wegvallen. Dat flauwvallen wat Ivo had, bleken hartstilstanden. Dit werd ontdekt tijdens een hartfilmpje in het ziekenhuis. Toen viel hij weer weg en zagen de artsen dat het een hartstilstand was. 

Een medische achtbaan 

Wat volgde was een achtbaan van scans, gesprekken en ingrepen. Ivo had geelzucht hij vergiftigde zichzelf van binnenuit. Hierdoor kon direct opereren niet. "Als je een bakstenenmuur hebt met een paar kapotte stenen en je verwijderd de stukke stenen, kan alsnog de hele muur instorten." Er werd dus gekozen voor een zware prednisonkuur. Die werkte onverwacht snel. Maar nog voor er echt gestart kon worden met behandelingen, bleek zijn hart onbetrouwbaar. Een spoedplaatsing in het UMCU volgde: een pacemaker moest worden geplaatst. "Die behandeling komt vaak voor bij oudere mensen, dus de verdoving is ook daarop afgesteld. Ik kreeg drie keer de voorgeschreven hoeveelheid, maar ik bleef wakker. Ik was dus bij kennis toen ze door mijn borstspier sneden tijdens de operatie. Dat is het naarste gevoel dat ik ooit heb gehad."

Pas daarna begonnen de kankerbehandelingen pas echt: chemo’s en immuuntherapie, in totaal tien behandelingen. Zijn lichaam reageerde heftig, met allergieën, jeuk en totale uitputting. Maar hij hield zich aan het plan. "Ik at wat ik moest eten. Ik liet wat ik moest laten. Ik sliep wanneer ik moest slapen. Alles om zo goed en snel mogelijk te herstellen." Aan het eind van dit traject heeft Ivo een tattoo gezet om zichzelf te herinneren aan de kracht die hij heeft.

De kracht van positiviteit 

Ivo koos bewust voor optimisme. Niet uit naïviteit, maar uit noodzaak. Natuurlijk waren er donkere dagen, tranen en frustratie. Maar hij wilde zich daar niet in verliezen – niet voor zichzelf, en niet voor de mensen om hem heen. Bezoekers hoefden geen medelijden te tonen of moeilijke gesprekken aan te gaan. Gewoon even kletsen over voetbal of Netflix was vaak precies genoeg. "Ik heb kanker. Ik ben nou eenmaal ziek. Maar als mijn vriendin de griep heeft, vraag ik ook niet de hele dag hoe het met haar koorts is." Zijn familie en vrienden wisten vaak de juiste snaar te raken en hebben Ivo door de donkere en zware dagen heen gesleept. Door hun kracht, steun en vooral humor voelde Ivo zich sterker en had hij het gevoel dat hij de behandeling aan kom.  

Het ziekenhuis als veilige haven 

Tijdens zijn lange opnames mocht er amper bezoek langskomen door de coronamaatregelen. "De zorgverleners werden mijn tweede familie. Verpleegkundigen en artsen kwamen tijdens hun pauzes bij mij langs, gewoon om even te lachen of koffie te drinken." Zijn kamer werd een plek van lichtheid in een verder zware omgeving. Heel veel respect voor alle zorgverleners die in die periode de pijn zo dragelijk mogelijk hebben gemaakt. 

Het begon met een spam-mailtje 

Nu vijf jaar na de diagnose kreeg Ivo een mail in zijn spambox. Walibi Holland had een uitnodiging gestuurd voor de Rollercoaster Run to Fight Cancer. Ivo en zijn vriendin zijn pretpark fanaten én waren net begonnen met hardlopen. De keuze was snel gemaakt, ze schreven zich in om een doel te hebben om naartoe te werken. Het doeleinden was een extra motivatiebron."Er zijn zoveel van dit soort initiatiefen, maar omdat het voor kanker is én met een pretpark te maken heeft, is dit wel degene die ons het meest aansprak." Hiernaast is Ivo zelf behandeld met nieuwe technieken. Hij wil graag dat er zo snel mogelijk een betere behandeling wordt gevonden zodat toekomstige patiënten een minder heftig traject hoeven te ondergaan.  

Wat begon als persoonlijk doel groeide uit tot een hele grote actie. Familie, vrienden, kennissen en collega’s staan allemaal achter ze. Allemaal doneerden ze. Ivo heeft al vijf keer het streefbedrag verhoogt. Iets wat heel veel betekent voor hem en zijn vriendin.  

Wil je ook meedoen aan een hardloopevenement van Fight cancer? Klik dan hier