Een verhaal van betrokkenheid, emotie en inzet voor Swim to Fight Cancer Haarlem
Voor een reeks deelnemersverhalen gaan we in gesprek met oude en nieuwe deelnemers van onze evenementen, maar ook met organisatoren en vrijwilligers.
Eva (41) is een geboren en getogen inwoner van de Duin- en Bollenstreek, waar ze diepgeworteld is in de gemeenschap. Haar verhaal is er een van persoonlijke betrokkenheid, emotionele diepgang en een sterke wens om een verschil te maken. In dit interview vertelt Eva hoe ze via Jorike, een bekende en collega, betrokken raakte bij het evenement Swim to Fight Cancer Haarlem. Haar reis laat zien hoe persoonlijke ervaringen en professionele passies elkaar kunnen versterken.
Een onverwachte kans
“Nou, ik ken Jorieke eigenlijk al wat langer,” begint Eva haar verhaal. “We hebben samen het festival Vier De Lente georganiseerd hier in de Duin- en Bollenstreek.” Dit festival bleek een van de vele manieren waarop Eva zich inzet voor haar omgeving. Toch was haar betrokkenheid bij Swim to Fight Cancer geen bewuste keuze, maar eerder een kans die op haar pad kwam.
“Jorieke vroeg me op een gegeven moment: ‘Heb je nog tijd voor een extra klus, een extra opdracht?’ Ze vertelde me het hele verhaal achter Swim to Fight Cancer, en toen dacht ik: ja, dit moet ik doen. Vooral omdat een goede vriendin van mij ernstig ziek is en niet meer beter gaat worden.”
De persoonlijke drijfveer
Eva’s motivatie voor haar inzet is onlosmakelijk verbonden met haar vriendin Sonja (35), die al jaren vecht tegen kanker. “Het begon bij haar met baarmoederhalskanker. Na een baarmoeder besparende operatie was zij in eerste instantie genezen verklaard. Vanwege een kinderwens kregen zij en haar partner na een jaar goedkeuring van haar behandelend arts om zwanger proberen te worden. Dit lukte maar tijdens de zwangerschap bleek de ziekte terug te zijn met meerdere uitzaaiingen in haar lymfeklieren. De impact op Sonja’s leven is hartverscheurend geweest. “Door haar ziekte en daarop volgend behandelplan bestaande uit chemotherapie en radiotherapie heeft ze uiteindelijk moeten bevallen van een overleden kindje,” deelt Eva.‘ Het kindje is namelijk overleden tijdens de behandeling. ’Echt, ze heeft alles, maar dan ook werkelijk álles, op haar bord gekregen. Het is verschrikkelijk. Als ik eraan denk, word ik zó verdrietig. Wie krijgt dat allemaal te verduren?
Sonja (links) en Eva (rechts)
Na nog een jaar vol behandelingen en bestralingen, bleek de ziekte uiteindelijk ongeneeslijk te zijn. Zij krijgt nu alleen nog levensverlengende behandeling. Het leven geeft je niets cadeau, maar wat zij heeft meegemaakt, is gewoon niet eerlijk."
Eva deelt hoe ze laatst met Sonja naar de musical Sister Act ging. “Ik appte haar maandagochtend even om te vragen hoe het nu echt met haar ging, ook omdat ik dit gesprek zou hebben. Toen vertelde ze me dat ze net de uitslag van een scan had gekregen. Gelukkig is de ziekte nu al een tijdje stabiel, waardoor zij momenteel mooie herinneringen met haar dierbaren kan maken. Daar hebben wij op geproost, zoals je op de foto kunt zien.
Onmacht omzetten in actie
“Je kunt werkelijk niks,” zegt Eva met duidelijke emotie in haar stem. “Behalve naar iemand luisteren en er voor iemand zijn. Maar mijn leven gaat natuurlijk ook door, met alle drukte en verantwoordelijkheden die daarbij komen kijken. Het is lastig om de balans te vinden: wanneer stuur je een berichtje, wanneer niet? Gisteren stuurde ik haar alleen maar: ‘Godverdomme, wat kut.’ Want wat kun je anders zeggen?”
Eva vertelt dat ze vaak denkt aan de toekomst van kankeronderzoek. “Als ik iets kan doen, al is het maar een kleine positieve bijdrage, om ervoor te zorgen dat mensen van deze ziekte kunnen genezen, dan wil ik me daar absoluut voor inzetten.”
Haar rol bij Swim to Fight Cancer
Bij Swim to Fight Cancer is Eva verantwoordelijk voor de sponsoring. Ze is de schakel tussen ondernemers en het evenement, en zorgt ervoor dat alles wat beloofd is aan sponsors, op de dag zelf wordt waargemaakt. “Het is best een pittige taak,” geeft ze toe. “Ik moet mezelf elk jaar uitdagen om iets te doen wat buiten mijn comfortzone ligt. Sponsoring is dat absoluut, want ik heb dat nog nooit gedaan. Bovendien heb ik stiekem een beetje belvrees.”
Toch heeft deze nieuwe uitdaging Eva veel gebracht. “Ik ben aan het leren om die belvrees te overwinnen. Tijdens Swim to Fight Cancer van 2025 kan ik hopelijk zeggen: Kijk, ik heb dit gedaan. Ik heb die angst overwonnen. Dat is niet alleen een bijdrage aan het evenement, maar ook een persoonlijke groei.”
Professionele achtergrond met maatschappelijke focus
Eva’s werk weerspiegelt haar maatschappelijke betrokkenheid. Ze werkt voor de stichting Greenport Duin- en Bollenstreek, die projecten aanjaagt op het gebied van duurzaamheid, innovatie en robotisering in de bloemen- en bollencultuur. Vanuit die rol organiseerde ze onder andere de finale van de Tuinbouw Battle tijdens het Vier De Lente Festival. Daarnaast heeft Eva samen met andere partijen Future Bollestreek opgericht, een platform om jongeren in de streek met elkaar te verbinden. “We organiseren evenementen rondom zelfontwikkeling en netwerken, zodat jongeren weten wie er in de streek wonen en werken. Het draait allemaal om verbinding.”
Eva (links) en Sonja (rechts)
Persoonlijke en emotionele impact
Eva is openhartig over hoe haar betrokkenheid haar raakt, zowel persoonlijk als emotioneel. “Ik lig soms in bed te huilen als ik denk aan Sonja,” vertelt ze. “Ze is 35, al ruim vier jaar ziek, en over een jaar is ze er waarschijnlijk niet meer. Het is niet te bevatten. Maar als ik haar zie, moet ik altijd lachen. Ze is het grootste lolboek dat ik ken en straalt zoveel positieve energie uit.”
Toch erkent Eva dat de rollercoaster van emoties zwaar kan zijn. “De afgelopen paar weken waren hels voor haar. Eind november is de dag dat haar kindje werd geboren – dood. En kort daarvoor was het een jaar geleden dat ze hoorde dat ze uitbehandeld was. Ze gaat van leuke activiteiten naar diepe dalen, en dat is enorm zwaar.”
Een toekomst vol hoop
Ondanks de emotionele zwaarte blijft Eva positief. Ze benadrukt hoe belangrijk het is om iets terug te doen voor de maatschappij. “Ik geloof in wederkerigheid,” zegt ze. “Je werkt, je verdient, en je slaat je door het leven heen. Maar ik vind dat je ook iets terug moet doen.”
Eva hoopt dat haar bijdrage aan Swim to Fight Cancer niet alleen geld oplevert voor onderzoek, maar ook bewustzijn creëert. “Het gaat niet alleen om zwemmen of om geld. Het gaat om mensen. Om verhalen. Om hoop.” Hoop is een lichtje in je hart, dat vandaag kracht geeft en morgen….
Met een glimlach voegt ze toe: “Nee, ik ga zelf niet zwemmen. Ik heb een bloedhekel aan zwemmen. Maar ik help graag op andere manieren. Misschien als speaker op de dag zelf of iets dergelijks. Dat is helemaal prima.”
Een boodschap voor iedereen
Eva sluit het interview af met een boodschap die haar kernwaarden weerspiegelt: “Of het nu om kankeronderzoek gaat, duurzaamheid, of jongeren verbinden in de streek – het draait allemaal om een betere wereld. Als iedereen een klein beetje doet, maken we samen een groot verschil.”
