Positiviteit als bron van kracht
Toch probeerde ze altijd positief te blijven, in het moment te leven en te kijken naar wat wél mogelijk was in plaats van wat niet meer kon. Dit werd haar motto tijdens het hele proces. Het was niet altijd makkelijk, maar ze wilde niet blijven hangen in beperkingen. Wandelen met haar hondje, schilderen en creatief bezig zijn hielpen haar door de zware dagen. Tijdens de Olympische Spelen zag ze voor het eerst mensen serieus skateboarden en dacht:  ''Dat wil ik ook!'' Tijdens de chemo kocht ze al een longboard, maar dat bleek toen nog veel te intensief. Nu oefent ze zo vaak mogelijk een kwartiertje. ''Je hoeft geen uren achter elkaar te oefenen om goed bezig te zijn; elke dag een klein beetje is ook genoeg.''

Bij de diagnose werd haar direct gevraagd: "Wil je kinderen?" Daar was ze op dat moment nog helemaal niet mee bezig, maar ze wilde de keuze openhouden. Dus begon ze aan het traject om eicellen in te vriezen. Het bleek pittiger dan verwacht. Haar eierstokken werden overgestimuleerd en er werden veel meer eicellen dan gebruikelijk ingevroren. 'We grappen thuis wel eens dat we nog mee kunnen doen aan ‘Een huis vol’."

Zwaarder proces dan verwacht
De chemo was zwaarder dan ze had verwacht. Ze kon nog maar één keer per dag een kwartiertje met haar hond lopen en dan was ze al helemaal klaar voor de dag. In eerste instantie vond Belinda het lastig om zoveel medicatie in te nemen. Er was continu een stemmetje dat zei: "Ja maar ik ben toch jong? Dan heb ik toch niet zo veel medicatie nodig?" Het duurde even voordat ze door had dat ze de medicatie beter vroeg dan laat kon slikken. Haar man, zusje en lieve mensen om haar heen hielpen enorm, van de hond uitlaten tot eten brengen. Het Zaanse Medisch Centrum voelde als een veilige haven, met een vaste verpleegkundige bij de chemo die alles persoonlijker maakte.

Na de operatie en bestraling dacht ze: "Yes, ik ben schoon! Tijd om leuke dingen te doen!" Maar haar lichaam dacht daar anders over. Bij elke stap dacht ze: "Ja, doe ik wel even", maar elke keer bleek het toch zwaarder dan verwacht. Het herstel ging in kleine stapjes en ze leerde luisteren naar haar lichaam.

Vooruitkijken
De begeleider van Anna's inloophuis in Zaandam vertelde over de LoveLife Run. Dit was een goede timing voor Belinda, die langzaam weer haar conditie aan het opbouwen is. Haar zusje traint al fanatiek en zal haar onderweg coachen en aanmoedigen. Tijdens het hele traject was ze er altijd voor haar, en dat betekent enorm veel. Ze voelt zich bevoorrecht dat ze vaak goed nieuws heeft gehad, bij haar was de kanker relatief snel weg en was het behandelbaar. "Mijn grootste wens is dat kankersoorten die nu moeilijk te behandelen zijn, beter te behandelen worden." Daarom wil ze zich inzetten en iets terugdoen.

Wil je ook meedoen aan een LoveLife Run van Fight cancer? Klik dan hier