Mijn naam is Aletta, ik ben 31 jaar en woon sinds een paar jaar in Reeuwijk met mijn partner Oscar en dochter Leona. In het dagelijks leven spendeer ik veel tijd met mijn dochter. Ze wordt in de week na de Swim 1 jaar! Ik heb eerder in Gouda, Bodegraven, Nijmegen en Utrecht gewoond, en ik kom oorspronkelijk uit Limburg. We doen graag activiteiten zoals babyzwemmen, naar de kinderboerderij gaan, en fietsen. Ik werk als Projectleider Huisvesting aan de Universiteit Utrecht (faculteit Bètawetenschappen), waar ik me bezighoud met het opknappen en inrichten van werkplekken. In mijn vrije tijd zwem ik graag buiten, doe ik leuke dingen met vrienden en familie, en kook ik graag. Ook ben ik actief met Carnaval in Limburg en maak ik zelf kostuums. Vóór het moederschap waren mijn hobby's mozaïeken, urbexen, reizen, Pokémon GO, en festivals bezoeken. Mochten de tropenjaren voorbij zijn, heb ik misschien wel weer zin om (een aantal van) deze hobby's weer/meer op te pakken.
Waarom doe je mee aan dit evenement?
Ik doe dit jaar voor het eerst mee met Swim to Fight Cancer Gouda. Ik ga de 1 km zwemmen, omdat ik nog niet zoveel ervaring heb met open water zwemmen. Mocht dit goed bevallen, durf ik volgend jaar misschien wel de 2,5 km aan! Ik wilde vorig jaar heel graag meedoen, maar ik was hoogzwanger. Ik ben uiteindelijk 5 dagen voor de Swim bevallen, dus het had niet eens gekund.
1,5 jaar geleden, vlak voor mijn 30e verjaardag, werd ik opgeroepen voor het Bevolkingsonderzoek naar Baarmoederhalskanker. Ik was toen zwanger en kon niet meedoen. Een jaar later, toen mijn dochter 3 maanden was, kreeg ik weer een uitnodiging en deed ik mee via de zelftest. Hieruit bleek dat ik HPV had. Vervolgens moest ik naar de huisarts voor een uitstrijkje, dat mislukte. Het tweede uitstrijkje slaagde, maar toonde pap3b. Ik moest voor een colposcopie naar het ziekenhuis, waar bleek dat het ernstiger was: CIN2 met verdenking op CIN3. Uiteindelijk heb ik afgelopen februari een lisexcisie gehad. Het weefsel met verkeerde cellen die ze toen hebben weggehaald, bleek inderdaad een CIN3 te zijn: een voorstadium van baarmoederhalskanker. Deze behandeling heeft best wel wat impact gemaakt op me. Ik had eerst een beetje de houding ‘het zal mij toch niet gebeuren’ en ‘wat zijn de kansen?’ Maar niets is minder waar. Ik moet aanstaande augustus terug naar het ziekenhuis voor een nacontrole. Ik hoop heel erg dat ik dan geen onrustige/afwijkende cellen meer in mijn lichaam heb en alle behandelingen (inclusief in spanning wachten na een onderzoek/ingreep) opnieuw moet doormaken.
Daarnaast is bij mijn oom het afgelopen jaar slokdarmkanker gevonden. Ondanks de vele behandelingen die hij heeft ondergaan, zijn er helaas recent uitzaaiingen gevonden. Op dit moment weten ze nog niet precies wat dit inhoudt voor zijn toekomst. Het behandeltraject is door de uitzaaiingen wel aangepast van ‘Genezend’ naar ‘Levensverlengend’. Ik vond en vind het nog steeds erg zwaar om dit traject van dichtbij mee te maken, maar ik wil wel benadrukken dat ik heel veel bewondering heb voor mijn oom. De moed en het vertrouwen dat hij heeft om door te gaan en iedere keer weer die behandelingen (met ontzettend gemene bijwerkingen) aan te gaan.. ik vind het dapper. Hij is echt een strijder!
Wat is jouw motivatie?
Wat mij motiveert om mee te doen is allereerst: natuurlijk voor mijn oom! Ten tweede: omdat ik graag mensen wil bereiken met mijn verhaal en met name (jonge) vrouwen. Ik ben best open over het voorstadium van baarmoederhalskanker dat ik heb gehad en waarvoor ik ben behandeld. Als ik erover vertelde, kreeg ik naar mijn idee nog te vaak de reactie: ‘oh goed dat je erover begint, ik heb die brief van het Bevolkingsonderzoek al maanden thuis liggen, misschien toch eens naar kijken’. Het is niet moeilijk om mee te doen. De zelftest is letterlijk 5 minuten werk. Ook ik dacht: ‘het zal mij niet gebeuren’, maar helaas was ik toch de Sjaak. Het was nog erger geweest als ze er nu niet achter waren gekomen. Dan was de kans groot dat het echt kanker was geworden. Dus laat je testen mensen! Ten derde: de afgelopen jaren zijn er meerdere mensen in mijn omgeving die in enige mate te maken hebben gehad met de diagnose kanker. Collega’s, (schoon-)familie, kennissen, vrienden. Ik denk ook aan hun verhalen en de ellende die die diagnoses met zich mee hebben gebracht, terwijl ik door de Goudse grachten zwem.
Ik doe mee met de Recuerdamos Remy para 100pre. Ik begon deze reis alleen, maar tijdens de voorbereiding op het ‘open water zwemmen’, kwam ik in aanraking met deze aardige en behulpzame groep mensen. Dus ik heb me bij hun team aangesloten.
Ik vind nieuwe dingen altijd een beetje spannend, maar zij hebben mij echt goed begeleid tijdens de generale repetitie voor de Swim (om het zo maar even te noemen). En ik had stiekem al een tijdje interesse in ‘open water zwemmen’. Leuk dat ik nu zo dicht bij huis een community heb gevonden waar dit mogelijk is!
