De in Alkmaar geboren Harry van de Kuijt heeft de stad in zijn hart gesloten, vertelt hij. “Alkmaar is een stad waar ruim 100.000 mensen wonen, maar het heeft óók alle leuke kanten van een dorp. Mensen kennen elkaar. Op mijn achttiende kwam ik terug naar Alkmaar - hier startte ik met werken en werd ik uiteindelijk ondernemer.”
Harry runde lange tijd een bedrijf in hypotheken, maar zestien jaar geleden heeft hij het verkocht. “Toen ben ik dingen gaan doen die ik nóg leuker vond dan werken. Ik heb me ingezet voor ontwikkelingsorganisaties en projecten in verschillende landen, via Habitat for Humanity. We gingen bijvoorbeeld huizen bouwen in Nepal, India en Vietnam. Sommige mensen hebben twee rechterhanden. Die geef je een hamer en ze zetten zó een huis neer. Anderen hebben twee linkerhanden. Daar ben ik er eentje van. Geef mij een pen en ik regel dingen. In samenwerking met lokale timmermannen bouwden we het ene huis na het andere. Dat gaf heel veel voldoening.”
De Wandelmusketiers en Harry’s strijd tegen darmkanker
Ook zette Harry zich jaren in als voorzitter van de Stichting Vrienden van de Grote Kerk. “Daar heb ik twee goede vrienden ontmoet. Tijdens corona zijn wij met zijn drieën veel gaan wandelen - omdat het gezellig was, en om te zorgen dat we in beweging bleven. We hebben toen zoveel gelopen, dat we op het idee kwamen om het voor het goede doel te gaan doen. En zo geschiedde.”
De Alkmaarse Wandelmusketiers (Harry op rechts).
Op het moment dat de Alkmaarse Wandelmusketiers hun eerste cheque overhandigden aan een goed doel, wist Harry net dat hij darmkanker had. “Het kwam aan het licht door het bevolkingsonderzoek. Ik had geen klachten en had dus totaal niet in de gaten dat de ziekte in mijn lichaam zat. Ik geloofde mijn oren niet toen de arts mij belde met de uitslag. In één klap stond mijn hele wereld op zijn kop. Het bracht me enorm uit balans. Dit was niet de afspraak, dacht ik. Tot je weet of er uitzaaiingen zijn en of er een behandelplan met een goede kans van slagen is, ben je weemoedig en angstig over wat er komen gaat.”
Harry besloot in de tussentijd niet bij de pakken neer te gaan zitten. “Mocht het niet lang meer duren, dan heeft het geen zin om sikkeneurig te gaan zitten doen. We zijn op vakantie gegaan en toen ik terugkwam, was mijn behandelplan klaar. Daar ben ik helemaal doorheen gekomen en inmiddels heb ik nergens meer last van. Wel is het vertrouwen in mijn eigen lichaam flink geschaad. Elke keer als ik nu ergens pijn voel - al is het mijn linker oorlel - denk ik: het zal toch niet …?”
Achteraf is Harry ergens ook dankbaar voor wat er gebeurd is. “Door wat mij overkwam, besefte ik des te meer dat niets in het leven zeker is.” Daarom moedigt Harry iedereen aan om deel te nemen aan bevolkingsonderzoeken als zij de kans krijgen. “Het kan je leven redden. Als je er daardoor vroeg bij bent, is de kans op een goed behandelplan groot. De afgelopen jaren heb ik van zoveel mensen gehoord dat zij zo’n uitnodiging bij het oud papier gooien. Niet. Doen.”
De Alkmaarse Wandelmusketiers (Harry op rechts).
Het leven vieren
Op dit moment viert Harry het leven. Hoe hij dat doet? “Genieten van alles wat ik doe, samen met mijn vrouw, kinderen, kleinkinderen en vrienden. Dat is het belangrijkste. Er zijn allerlei dingen waar je je druk om kunt maken - je auto, je huis, de stand van je beleggingen - maar dat is in één keer onbelangrijk als je gezondheid op het spel staat. Het is waardevol om dingen in perspectief te plaatsen. Ik ben heel dankbaar dat ik er nog ben en leef met de dag. Ik heb mijn verjaardagen nog nooit zo bewust gevierd als de afgelopen jaren.”
Harry heeft dit jaar de laatste twee controles in het ziekenhuis. “De artsen houden patiënten na behandeling scherp in de gaten. Als de checks dit jaar allebei goed zijn, ben ik officieel genezen. Hoewel ik me uiteraard realiseer dat ze het nooit kunnen garanderen.”
Swim to Fight Cancer: ‘bewustwording en voldoening’
Alternatieven als de SWIM juicht Harry enorm toe. “Mensen kunnen zich niet bewust genoeg worden van wat een kwaal als kanker met je kan doen. Er is nog steeds veel te ontwikkelen op het gebied van behandelingen en daar is geld voor nodig. Zwemmers gaan merken dat het heel veel voldoening geeft om de klus te klaren. Als zij uit het water komen en een flink bedrag bij elkaar hebben geharkt, geeft dat een geweldige kick. Dat weet ik uit ervaring. Wat mij is opgevallen is dat mensen heel erg bereid zijn om geld te geven voor onderzoek naar een ziekte die voor iedereen een keer heel dichtbij komt.”
Ook doneren aan de Swim to Fight Cancer Alkmaar. Zoek hier een zwemmer die je kent of steun de fictieve deelnemer 'Vrienden van Alkmaar'.
