Roy Luttge

De laatste reis

Wednesday 2nd Apr Vandaag, over een uurtje, begint de laatste reis van mijn broer Jan van Las Palmas, via Madrid naar Nederland. 

Het wat een op zich een rustige, maar ook, mentaal, wel turbulente week. Er zal best nog wat geregeld moeten worden zodra Jan en zijn dochters weer thuis zijn. En als familie doen we dat regelen zo goed en zo kwaad als dat kan samen. De meiden staan er niet alleen voor en ik weet dat mijn complete familie hen zal steunen waar mogelijk is.

Maandag ga ik beginnen aan mijn voorbereidingen voor het zwemmen op 6 juli.

Conditioneel zit het goed, alleen heb ik al ruim een week last van mijn rug en ik slaap niet echt goed de laatste week, ik denk dat dit toch een beetje spanning is, want de gebeurtenissen van afgelopen week spoken geregeld door mijn hoofd.

Hoe ik nu mijn voorbereidingen al tref? 

Sowieso wandel ik gemiddeld 15 a 20Km per week met honden in het Bos. Dit zijn honden welke ik uitlaat voor mensen welke hun hond niet bij een reguliere uitlaatservice willen onderbrengen. Honden met "special needs" (blind, doof etc.) of honden welke een 1 op 1 wandeling fijner vinden.

Daarnaast zwem ik meerdere keren per week en ik fiets en als je mij 2 jaar geleden gezegd zou hebben dat ik op dit moment zou leven als een sportman, dan had ik je in  je gezicht uitgelachen.

Geconfronteerd met deze zieke, gesprekken met mijn huisarts (Ik woog bijna 120kilo, had Jicht, een verhoogde hartslag en meer vervelende aandoeningen) en het feit dat o.a. overgewicht hier een flinke bijdrage aan leverde, maar ook om deze ziekte te krijgen, was voor mij een behoorlijke wake up call en het was tijd voor actie. 

Ik ben trots op wat ik afgelopen jaar deed, toen haalde ik ruim €1300,- op en ben blij dat Jan dit heeft meegemaakt, Ook hij was mij aan het aanmoedigen, samen met andere familieleden en mijn Marina en dit jaar zwemt Janj met mij mee. 

Op mijn badmuts, welke verplicht is, plaats ik namelijk de namen van familie en vrienden dien aan deze ziekte zijn overleden en dit jaar zal Jan zijn naam daar ook bij staan.

Voor Jan heeft onderzoek niet mogen baten, maar er zullen er zoveel zijn voor wie mijn kleine bijdrage wel zal baten.

En heb je nog niet gedoneerd en wil je dat wel? Doe het dan via deze website. Het is nodig voor onderzoek, onderzoek naar deze ziekte welke ik, jij, onze geliefden ook allemaal kunnen krijgen.

Op de foto Jan en ik in het baggermuseum in Sliedrecht in 2023. 

Share

Voor Jan.........

Monday 31st Mar Soms weet je even niet goed hoe je een blog moet beginnen, zoals nu. En eigenlijk moet ik gewoon eens typen wat in mij opkomt. En dat kan confronterend zijn.

Normaal schud ik een verhaaltje simpelweg uit mijn mouw, maar soms zijn er omstandigheden dat je vingers niet willen doen wat je hersenen zeggen. Dit wordt een blog waarin mijn doel secundair is, maar de noodzaak om mijn actie te benadrukken, primair is.

Gisteren overleed mijn oudste broer Jan. 

In 2020 kregen wij in een tijdsbestek van 14 dagen te horen dat zowel Jan als Erwin deze ziekte hadden en ik ben in 2020 met jou meegegaan naar de Oncoloog waar jij te horen kreeg dat "de ontsteking" waar jij het over had een tumor bleek te zijn. 

En ter plekke besloot jij te vechten voor wat je waard was en geloof mij, dit heb je gedaan. Inmiddels zijn wij 4,5 jaar verder en hebben wij jou een strijd zien aangaan welke wonderbaarlijk was........als een echte bikkel heb je meerdere keren een dikke vinger naar deze ziekte kunnen opsteken, maar helaas......uiteindelijk heeft het niet mogen baten.  

Wij wisten dat dit eens zou gebeuren, maar het blijft, bij mij, een onwerkelijk gevoel. Ogenschijnlijk ben ik er nuchter onder, maar van binnen ben ik woest, woest van machteloosheid.

Zoveel familie, vrienden en bekenden welke door deze ziekte er niet meer zijn en we zien het gewoon om ons heen gebeuren en deze ziekte discrimineert niet. Leeftijd, geslacht, kleur, afkomst....iedereen kan dit krijgen. 

Voor mij dé reden om te blijven strijden, hopend erop dat met mijn kleine actie ik net dat ene stukje kan bijdragen waarmee ik anderen kan behoeden voor deze meedogenloze verschrikkelijke ziekte.

Ik wil er op mijn manier álles aan doen om deze ziekte te bestrijden, en helaas zwemt Jan, net als alle andere namen van het afgelopen jaar, met mij mee. Letterlijk, want op mijn zwemmuts staan als eerbetoon de namen van familie, vrienden, bekenden welke aan deze ziekte zijn overleden. En dat zijn er slechts een paar....

Dit was wellicht een beetje emotionele blog, maar wat mijn familie mee maakt is de realiteit van alle dag en het hoort niet, het mag niet, het is oneerlijk en onjuist.

Vecht met mij mee, we zijn geen Don Quichotte, we strijden en ik blijf strijden........

En Jan!!? Je was één van moedigste mannen welke ik heb meegemaakt en ben er trots op dat jij mijn "grote broer" bent!!

Jan Luttge 31-10-1958 - †30-03-2025 Share