Jorien van Lonkhuyzen

Swim to Fight Cancer | Tilburg

Ik kom in actie voor Fight cancer

Dat doe ik omdat ik een inspanning wil leveren om geld op te halen voor kankeronderzoek. Dat is heel hard nodig, want nog steeds krijgt 1 op de 2 mensen in Nederland de diagnose kanker. 

Sponsor mij en help daarmee Fight cancer met de financiering van belangrijk onderzoek naar kanker. 

Fight cancer en ik zijn jou heel erg dankbaar. 

My Achievements

Zelf een eerste donatie gedaan

Pagina gedeeld op social media

Blog bericht geschreven

Profielfoto toegevoegd

Streefbedrag gehaald

Streefbedrag hoger dan €500

Team gemaakt

Eerste 5 donaties binnen!

My Updates

Het grote aftellen is begonnen

Tuesday 18th Jun
Als je mij en ons zondag wil komen aanmoedigen, begin dan niet te vroeg, zodat je als Lidewijde & ik gaan starten om 15:38 uur nog volle juich energie over hebt. Want wij willen je horen. Spandoeken en alles toegestaan. 😄📣🍀🏊🏻‍♀️☀️ 

Actiefoto

Sunday 16th Jun

Doneren mag nog!

Sunday 16th Jun

31 mei mijn wetsuit uitgeprobeerd

Sunday 16th Jun
Toch ook maar handschoenen gekocht vanwege blijvende verkleumde vingers.

Proost, ons doel van 1 km is behaald!!

Friday 17th May

Yes, we zitten op 1 kilometer!!

Friday 17th May
Bewolkt en 17 graden. Met een gezonde dosis ‘geen zin’ stapte we weer het water in. Eenmaal door was het water heerlijk ook in de onderste lagen. Ik denk een graad of 18/19. 

De start van het eerste rondje was het zwaarst. Pfff, moeten we weer dat hele end. Geen zin in hoor. Meteen begint je lichaam dan te protesteren en vertelt je dat dat vandaag ook echt niet te doen is. Dat grote smoezen en verhaaltjes stemmetje kon ik zonder moeite zijn gang laten gaan. Ik koos ervoor dat niet te doen. Immers door die knop om te zetten wordt het presteren een stuk makkelijker. 

Het derde rondje zwommen we andersom. Minder saai, nieuw perspectief was het idee. 

Na 2,5 rondje kreeg ik verkleumde vingers. Maar erger als paar weken geleden kan het nooit worden dacht ik en zwom verder.

Na 3 rondjes schoolslag en 45 minuten zwemmen, gingen we op het kaartje toch even checken wat de werkelijke afstand nou is. Dat bleek dus al een km te zijn. Met een high five en een yes vierde Lidewijde en ik onze overwinning! We did it!!

Wel had ik heel verkleumde handen en voeten vandaag. Met Pinksteren gunnen we onszelf een dagje vrij. Ook als beloning voor onze prestatie. 😄

Wetsuit geregeld, dilemma opgelost!

Tuesday 14th May
Zaterdag waren we voor een kleine poolparty bij een vriendin. Heerlijk comfortabel zo’n verwarmd zwembad zeg. Dat was ik bijna vergeten.

Ik vertelde haar over mijn wetsuit dilemma. Ze had er nog wel één liggen. Met hetzelfde postuur zat ie lekker strak en dus als gegoten. Gelijk maar even uitproberen dan. Wauw wat een extra opwaartse druk, dat maakt het zwemmen een stuk makkelijker. Mooi dat is dan alvast geregeld, mocht het nodig zijn. ✔️

Maandag
Echt helemaal geen zin na die heerlijk zware moederdag bbq met die halve liter Isid’or van gister. Ben letterlijk een kilo aangekomen en heb een totaal gebrek aan motivatie. Ik heb het wel gehad met dat saaie zwemmen. Bleg!

Na twee rondjes zwemmen vond ik het excuus van de bbq en mijn gesteldheid kunnen en kondigde aan eruit te gaan. Mijn schoonmoeder ging nog verder. En kijk daar... ik had mijn motivatie weer gevonden. Ik besloot het rondje nu wel andersom te doen. Nieuw perspectief brengt nieuwe energie was het idee. Dat werkte meteen! Waarom ik net dacht het niet meer te kunnen, dat idee was totaal verdwenen. Dat bewijst maar weer dat je jezelf verhaaltjes verteld. Weer zoooo ‘in the face!’ Heerlijk die confrontaties met jezelf.

Het water was duidelijk warmer dan vrijdag; 21 graden. We zwommen met gemak 40 minuten zonder onderkoelingsverschijnselen. 💪🏼 Kijk sommige (wetsuit) problemen lossen zichzelf op. 

Volgens onze nieuwe berekeningen was het ipv ruim 800 meter, eerder ruim 900 meter wat we zwemmen. Nou dan moet die km nu ook wel lukken! 

Na het zwemmen weer lekker met een theetje erbij, opdrogen en nakletsen in het zonnetje van 20 graden! Een heel vervelende maandagochtend dit. 😉

Eerst zwemmen dan koffie ☀️

Friday 10th May

Oefendag 4

Friday 10th May

Yes! Al 800 meter.

Friday 10th May
Rond een uur of 10 fietste we naar het Baksche Ven. Het zonnetje scheen al lekker, dus dat gaat alvast goed. Zag er nu al naar uit om in mijn bikini dat koffietje in de zon te gaan doen. Eerst maar eens zwemmen. Mmm, daar had ik minder zin in. Weer die saaie rondjes. En het duurt me te lang voordat ik meer en verder kan. Prima ingrediënten die garant staan voor nieuwe mentale uitdagingen. Goed bezig Jorien, je verzint het zelf! Want verzinsels zijn het natuurlijk. 😄 ‘It’s all in your head’. Dus gaan we vandaag voor: letten op techniek, conditie en misschien wat verder als de omstandigheden dat toelaten.

De bovenlaag van het water was al een stuk warmer en dat scheelde veel. Ook de zon scheen lekker, waardoor we misschien wel wat langer in het water konden blijven. Watertrappen tussendoor om even te rusten had ik al bijna niet meer nodig. Kijk vooruitgang geboekt, daar hou ik van! Na twee rondjes durfde we een derde aan. ‘Nog een half rondje’, moedigde we onszelf aan.

Na dat halve rondje zei Lidewijde ‘nu maken we hem ook af ook’. Eens en daar gingen we. Zo’n 75 meter verder voelde ik een deel van mijn handen bijna niet meer. Lidewijde gaf aan kramp in haar been te kunnen krijgen. We besloten niet meer de hoek te nemen, maar om rechtstreeks naar het trappetje aan het einde van het rondje te zwemmen. 

Na 800 meter en 40 minuten schoolslag, was dat ook echt wel weer genoeg voor vandaag in dit water van 16 graden. Dat de zon scheen en het 20 graden was, was heel welkom. Net zoals de warme koffie & thee trouwens. Het dode gevoel was met een half uurtje verdwenen. 

Twee zussen van Lidewijde waren er ook. Met zijn vieren hebben we nog wat gekletst en genoten van de zon.

Supertrots en voldaan fietste we naar huis. Mijn dinsdag dilemma lost zichzelf wel op denk ik.

Maandag weer…

Dilemma dinsdag

Tuesday 7th May
In een half uur zwemmen we nu ruim 500 m. schoolslag. Langer in het water blijven is geen optie ivm serieuze onderkoeling. Dat half uur is nu eigenlijk al net te lang, bleek gister weer. Hoe is dat straks op 23 juni? Nog oefentijd genoeg natuurlijk, maar qua watertemperatuur weet ik niet of dat zich gaat verhouden om 1 km zonder onderkoeling en zonder wetsuit te gaan halen… Zo’n ding aanschaffen is namelijk nogal kostbaar. Dilemma dinsdag dus. 

Oefendag 2 brrrr…

Sunday 5th May
‘Ik ga echt niet zwemmen’ denk ik als ik even naar buiten loop. Het is 11 graden en het regent! Als mijn schoonmoeder komt twijfel ik nog steeds, zij ook en ik zeg, ‘kom laten we gaan’. 

Het is vrijdag 3 mei net na tienen
er is niemand bij het Baksche Ven. Logisch! Het water is inmiddels na een paar mooie dagen 17,8 graden. Dat is het goede nieuws! Het is niet meer verplicht, maar we knopen toch maar een oranje boei om ons middel.

Het duurt duidelijk minder lang voordat we door zijn, maar mijn bovenarmen blijven koud. Na mijn maandag ervaring besloot ik rustig aan te beginnen en te gaan dealen met de eindeloze saaiheid en traagheid van het zwemmen. Na 1 rondje van ruim 250 m. was ik wel een beetje buitenadem, maar was het een mooie overwinning om direct aan een tweede rondje te kunnen beginnen. Ik hoorde de stem van Dai Carter ‘Als je denkt dat je niet meer kan, zit je pas op 40%’ en kreeg een goede mentale glimlach. Kletsend zwommen we verder. Ik keek om me heen en dacht ‘als je beter kijkt, zie je zoveel meer’. Ik begon te genieten en zag inderdaad steeds meer. Ook was het interessant om soms wind mee of tegen te hebben. Het water was verder van de kant veel onrustiger als bij de zwembadrand. De omstandigheden waren telkens anders. Saai was het allang niet meer. De lange lijn met blauwe en witte drijvers gaf me zelfs een soort rust. Ik begon te genieten en begon de kalmte van het zwemmen te waarderen. Ik had de cadans gevonden. Ook kreeg ik het gevoel dit nog uren vol te kunnen houden. Lidewijde had datzelfde gevoel. (Dit kan een soort high moment zijn waarvoor gewaarschuwd wordt dat er onderkoeling op de loer ligt. In ons geval denk ik dat dat het wel was want...)

Toch besloten we er na het tweede rondje en ruim 500 m. uit te gaan. Dat bleek een hele goede beslissing. Koud, koud hadden we het! Die 11 graden en regen deden daar geen goed aan. Kreeg mijn slippers maar moeilijk aan en mijn onderlip en kaak waren zo stram en stijf dat praten niet meeviel. De koude douche leek warm en aankleden was een totale struggle. Ongemak waar ik erg om kon lachen. Heb over zoiets simpels nog nooit zo lang gedaan. Voeten en vingers deden gewoon niet meer mee. Beetje onderkoeld waren we wel. 
Appen naar Sira om thuis alvast theewater aan te zetten, lukte met grote grote inspanning maar net. Pas uren later was de kou echt uit het lijf. But, WE DID IT!

Maandag weer.


Eerste oefendag

Sunday 5th May
Maandagochtend 29 april jl. gingen mijn schoonmoeder en ik naar het Baksche Ven. Ik ben al jaren lid en kom er wel eens om te zonnen. Niet om te zwemmen. Zwemmen is niet mijn ding en in open water al helemaal niet. Eng, saai, koud! Ik durf nooit te ver van de kant, doodeng. Gelukkig houd ik wel van uitdagingen en wil ik natuurlijk niet onder doen aan mijn schoonmoeder. 

Het water is 13 graden. Brrr.. Met een oranje boei om onze middels geknoopt stappen we het water in. De kou slaat onmiddellijk op mijn adem en ik denk, ‘dit is niet goed jôh!’ en begin als een gek te zwemmen 🏊🏻‍♀️ om warmer te worden. Na een meter of 15 gaat het al beter gelukkig. Wel bleef ik als een gek zwemmen. Na het keerpunt midden in het ven op 98 m. bleek het trapje ver ver weg. De paniek sloeg genadeloos toe. Koud en zwaar buiten adem kreeg ik het mentaal te stellen. Prima, hier ging ik voor toch? Hier begint de echte uitdaging. MAN!, wat is dit saai zeg en wat is dat trapje ontzettend ver weg. Hier heb ik toch echt geen zin in. Eerst maar eens op mijn rug gaan zwemmen om rustig te worden en even geen trappetje te zien. Dat hielp… even! Uiteindelijk greep ik bijna zinkend het trapje en hees mezelf buiten adem het water uit. De eerste 200 m zaten erop. Even opwarmen en bijkomen in het zonnetje van 20 graden, heerlijk.

Mijn schoonmoeder zwom op dat moment rustig voorbij om aan haar tweede rondje te beginnen. Dat was direct voldoende motivatie om het water weer in te gaan. Want als zij het kan… Ik besloot het eerst maar eens rustig aan te doen en dat ging al een stuk beter. Wel bleef het saai, het gaat echt zo langzaam dat zwemmen. Na 350 m totaal was ik wel klaar voor vandaag.

Samen hebben we nog heerlijk in het zonnetje op zitten te drogen. In de zon en met koffie & krentenbollen bij de hand konden we wel lachen om onze eerste ervaring in het koude water. Vrijdag gaan we weer.

Thank you to my Sponsors

30,89

Claudia Blom

Topper!! Geweldig gedaan

30,89

Bernt En Lieke

Succes Jorien!!

20,89

Anonymous

20,00

Anonymous

Zet 'm op, Jorien !

10,89

Sandra

Super mooi initiatief, veel succes Jorien!

20,89

Hetty Kooijmans

Veel succes!

10,89

Mirjam Boerboom

20,89

Bastianen Ton

20,89

Nico Van Steyn

Succes Jorien!

30,89

Bart Bastianen

Super knap. Ik ben trots op je

100,89

Sourcept

Zet hem op topper

10,89

Petra & Jeroen

Zet ‘m op kanjers!

25,89

Anonymous

10,89

Anonymous

10,89

Pien Van Rijswijk

Super initiatief Jorien! Heel veel succes🍀💪

20,89

Arthur Frieser

Succes Jorien! 💪💪

20,89

Michel Veldman

Heel veel succes Jorien!

20,89

Kim Van Trier

Ging jij zelf ook het water in 😜

30,89

Anonymous

30,89

Anonymous

Leuk en goed dat jullie dit doen!

10,89

Heidy De Kort

Heel veel succes Jorien!

10,89

Paul Ernes

Mooi en goed doel Jorien! Succes

20,89

Maria Van Der Heyden Fotografie

Succes!

25,98

Anonymous

Veel succes Jorien! Super actie van je.

20,89

Anonymous

50,89

Anonymous

20,89

Anonymous

Succes Jorien met het zwemmen

10,89

Anonymous

7,50

Lotte Nobelen

Prachtig initiatief!!

Show more